Aldatış

Konu: Aldatış Paz Ağus. 30, 2009 3:54 pm

Amelia ağlıyordu, aslında sık sık yaptığı bir şey değildi bu ama eğer sevgiliniz gözlerinizin önünde hunharca katledildikten sonra katil size sarılırsa, genelin vereceği tepkiyi veriyordu aslında. Oysa bu sabah ne kadar güzel başlamıştı. Okuldan biraz uzaklaşmak için Hogsmade’e gitmiş, daha sonra da uzun süredir görüşemediği sevgilisini ziyaret etmek için Londra’ya Cisimlenmişti. İkisinin de işlerinin yoğunluğundan dolayı sık sık görüşemedikleri için Amelia, Mark’ın onu gördüğünde çok sevineceğini düşünerek evin kapısını çalmıştı ama açan yoktu. İçeriden gelen yavaş müziği duyan Amelia, meşgul olabileceğini düşünerek direk evin içine Cisimlenmişti, 2 senedir beraber olduğu adam bunu garipsemeyecekti muhakkak. Ama odaya girdiğinde donup kalmıştı. Kapının sesini duymayan Mark, Amelia’ya kollarındaki sarışın kadınla yakalanmıştı. Düzgün fiziğiyle sevgilisinin kollarında duran kadın dudaklarını Mark’ın dudaklarından ayırıp dehşetle Amelia’ya bakmıştı. Diyecek bir şeyi olmayan Amelia, yalnız kalabileceği bir ormana Cisimlenirken, Mark da onu kolundan yakalayarak peşinden gelmişti. Bir süre ondan kaçan Amelia sonunda vazgeçmiş bir şekilde oturup ağlarken, ormanın içinden gelen kişiyi görünce korkuyla susmuştu. Bu birkaç hafta önce bir barda karşılaştığı psikopattı, kanlar içerisinde gelmiş ve masasına sormadan oturmuş, daha sonra da onu izlediğini ima etmişti. Olayı çabuk unutan Amelia, şimdi bu adamı karşısında görünce korkmadan edememişti. Hasta ruhlu adam Amelia'yı aldattığı için Mark’ı öldürecekti birazdan, onu koruduğunu sanıyordu aklınca. Ama sevdiklerinin elinden alınmasına katlanamayan Amelia, Mark’ı kaybetmenin acısıyla onu öldürmeye çalışmıştı ama başarılı olamamıştı işte.

Şimdi ise sevgilisinin katili onu sarmalamıştı, dudakları dudaklarıyla buluştuktan sonra Amelia mecalsizce dikiliyordu. Kafasını geriye çekebildiğinde inleyerek sordu. “Kimsin sen?” Birkaç haftadır onu rahatsız eden bu adamın kim olduğunu ölesiye merak ediyordu aslında, bu yüzden cevap vermesini umdu. Adam ona zarar vermek istemiyordu belli ki ama yine de Amelia içinde yanan öfkeyi durduramıyordu bir türlü. Kontrolünü kaybetmemeye çalışıyordu. Adam iki kolunu da beline dolamıştı, sanki onu hakimiyeti altına almak istiyordu. Amelia bu düşünceyi beyninden attı, kendini toparladığı anda yapacağı ilk şey bu adamdan intikam almak olacaktı çünkü…

Konu: Geri: Aldatış Paz Ağus. 30, 2009 4:06 pm

"Neden denemiyorsun"

yüzünde hala sevecen bir tebessüm vardı. Ona sarılmasından son derece rahatsız olduğunu anlayarak ellerini Amelia'nın üzeriden çekti.:

"Benden İntikam almayı diyorum"

Yıllardır onu izlemesinin önemli taraflarından biri de onu olağandan çok daha fazla tanımasıydı.Fakat anlayamıyordu neden onu hala korumak istiyordu. Onu aldatan bir adama karşı neden bu kadar şefkat doluydu kestiremiyordu.:

"Kimsin sen?"

"Hıh Emin ol bunu senden daha çok düşünüyorum.Yalnızca tanımında saklı bir ayrıntıyım diyelim."

Muhtemelen mantıklı düşünmeye başlayınca onu az da olsa affedecekti:

"Kadını da öldürdüm. Onu oradan temizlesem iyi olacak yoksa seni suçlarlar bunu istemeyiz değil mi"

Aynı şefkatle yanağından bir makas almıştı kadının. O müthiş kokusunu tekrar içine çektiğinde Gür ağaç yapraklarının arasından sıyrılıp toprakla buluşmaya hakkazanan şanslı yağmur damlaları müthiş bir koku daha kazandırıyordu doğaya. İnsanın kendisinden geçmesine sebep oluyordu muhtemelen. Yerde yatan ölüyü bir büyüyle kaybetmeyi başarmıştı. Ardından asasını havaya kaldırdı ve Bir işaret fişeği attı:

"Yardımcım bunu halledecektir. Eee şimdi gelelim benim hakkımda suç duyurusunda bulunma hikayene. Eğer doğru şekilde yapmazsan Azkabana düşersin o yüzden yalnızca Bakanlığa adımı ver. Onlar anlar."

Konu: Geri: Aldatış Paz Ağus. 30, 2009 4:22 pm

Ne kadar rahat söylüyordu, insanları öldürmekten rahatsızlık duymuyor gibiydi. Aynı rahatlıkla bakanlığa adını vermesini söylüyordu. Bunu yapacaktı elbette ama niye sadece adını vermesi gerektiğini anlamayan Amelia gözlerini kırpıştırdı. Bir yerde haklıydı aslında, şu anda birinin öldürülüşüne tanık olmuştu ve bu işlerde uzman gibi görünen bu manyak pekala suçu üstüne yıkabilirdi. Dengesiz davranışlarından rahatsız olan Amelia, gidebildiği kadar uzağa gitmekten başka bir şey yapmadı. Ama birden beyninde bir soru yankılandı. Birinin adını bilmiyorsan onu nasıl ihbar edebilirsin ki? Bu yüzden onun hakkında öğrenebildiği kadar çok şey öğrenmeliydi. İşini biliyor gibiydi ve bir şey çaktırmak istemeyen Amelia, gözlerini kısarak sordu. Saldırgan tavırları korkup korkmadığını umursamıyordu demek ki.

“Adını bilmeden seni nasıl ihbar etmemi bekliyorsun?” Kahkaha atan adam sinirlerinin tepesine çıkmasına neden olmuştu. Öfkeden kuduracak gibiydi. “Beni korumak istiyorsan biraz yardımcı ol da ömrümün sonuna kadar Azkaban’da tıkılı kalmayayım!” Gülmeyi kesmişti sonunda, yine de Amelia onu oracıkta öldürmek istiyordu, ama beyninin mantıklı tarafı buna izin vermiyordu işte. “Birini öldürmek seni ondan farksız yapar.” Kısılı gözleriyle rahat tavırlar içerisindeki adamı süzdü. Kabaran öfkesini dindirmek için yapabilecek bir şey ararken, yağmur yağmaya başladığını fark etti.

Konu: Geri: Aldatış Paz Ağus. 30, 2009 4:28 pm

"Bunu Tek bir şartla yaparım."

Yüzünde hala aynı tebessüm vardı onu sinirlendirmek istiyordu.:

"Benim için birini öldüreceksin"

Yavaşca kolunu sıyırarak bir hançer çıkardı ve kadına uzattı. Ardından bileğini doğrultarak konuştu:

"Yap şu işi. Ben de sana adımı vereyim. Nasıl olsa artık seni korumam gereken bir kötülük kalmadı. "

Merak ediyordu. En fazla ne kadar mantıklı olabildiğini fazlasıyla merak ediyordu. Öfkesini ne kadar kontrol altında tuttuğunu merak ediyordu. ve devam etti:

"Hadi ama o kadar zor değil. Ufak bir çizik hızla atacaksın ve ben adımı söyleyip buradan gideceğim. Aksi takdirde azkabana gideceksin

Konu: Geri: Aldatış Paz Ağus. 30, 2009 4:48 pm

Adam kendisini öldürmesini istiyordu. Mark’a yaptıklarından sonra bunu ölesiye istese de bulundukları ortamın buna uygun olmadığını düşündü. Aslında birini öldürmeyi asla düşünemezdi ama böyle bir durumda haklıydı… Yine de bunu şimdi yapmayacaktı, zamanı geldiğinde intikam alacaktı ama bu şekilde değil. Öfkesini kontrol etmeye çalıştı, hançeri almak için vahşice bir istek duysa da yapmacık bir surat ifadesini suratına yerleştirdi.

“Onun da zamanı gelecek.” Gülümsemesine dayanamıyordu, suratını dağıtmamak için kendini sıkan Amelia, kontrolsüzce titrememek için elinden geleni yapıyordu. Canının yanmasını gerçekten istiyordu, ağlayarak merhamet dilemesini... Evet gerekirse bu adamı öldürecekti, ama bu yolla ve bu koşullarda değil…

Konu: Geri: Aldatış Ptsi Ağus. 31, 2009 3:16 am

"Eh sen bilirsin o halde ben gidiyorum sana da bu durumu açıklamak düşecek"

Gülümsesi aniden sırıtışa dönüşmüştü. Üzerindeki deri cübbeyi savurarak düzeltti.:

"Pekala tamam burdayım"

Rahat bir şekilde ilerlemeye başladı az ilerde geniş kayanın olduğu yere çömeldi. Başını yere koyarak bağırdı:

"Biraz kestiricem sorun olursa haber"

Asasıyla bir yastık yarattı ve başını ona koyarak gözlerini kapadı

Konu: Geri: Aldatış Ptsi Ağus. 31, 2009 5:18 am

Evet, bu adam kesinlikle hastaydı. Sürekli dalga geçer bir ruh halinde bulunması başlı başına bir sorundu tabii ama Amelia’nın bundan daha kötü dertleri vardı şimdi. Kayanın orda uyuyan adama baktı, aklına Mark geldi… İlk kez Diagon Yolu’nda tanışmışlardı, Amelia’nın uzanamadığı bir kitabı onun için en üst raftan almıştı. Daha sonra Çatlak Kazan’da da karşılaşınca arkadaş olmaya karar vermişlerdi. Ne kadar kibar ve sevgi doluydu, ama şimdi bunların hiç birini hissedemeyecekti. Amelia bunu ona nasıl yapabileceğini düşündü ve direk aklına kadının bir Veela olabileceği geldi. Ama öyle büyüleyici filan değildi, olsa anlardı… Mark onu aldatmıştı, bu bir gerçekti ve böyle değilmiş gibi davranmaya da gerek yoktu. Bir kayanın üzerine çöken Amelia, ağlamamaya çalıştı…

Bir sorun olmayacaktı, kimse onun burada olduğunu kanıtlayamazdı, hem Veritaserum vardı, her şeyi doğru söylemek için gerçekten etkili bir yöntem olan bu iksirden odasında bulunduran Amelia, pekala kullanabileceğini fark etti. Korkmasına gerek yoktu sanki, başına gelebileceklerin en kötüsü zaten gelmişti, daha kötü ne olabileceğini düşünürken aklına Azkaban geldi. İnsanların ruhunu almaya çalışan Ruh Emiciler’in soğuk nefeslerini ensesinde hisseden Amelia, pelerinine sıkı sıkı sarıldı. Çaresizdi ve ne yapacağını bilmiyordu ama en azından kafasından bu düşünceleri atabilirdi. Gitmekle kalmak arasında sıkışıp kalmıştı, ya da adamı bayıltmayı filan deneyebilirdi. Gerçi önceden yaptığı uğursuzluk büyüsü işe yaramamıştı ama onun o anın şoku ve yorgunluğuyla yaptığı için işlevsiz büyülerden biri olduğuna inandırmıştı kendini.

Oturduğu kayanın üzerinden mırıldandı. “Sersemlet!” Asasından çıkan ışık, sırtı dönük adamı sırtından vurdu. İşini bitirdiği için fazlasıyla memnun olan Amelia, bayılan adamı paketlemek için yanına doğru gittiğinde gözlerinin açık olduğunu fark edip korkuyla derin bir nefes aldı. Büyüsü işe yaramamıştı, yine… Az önce kim olduğuna dair sorduğu soruyu birazdan değiştirecekti Amelia, geriye doğru giderken mırıldandı. “Nesin sen?”

Konu: Geri: Aldatış Ptsi Ağus. 31, 2009 5:30 am

"Belkide cüce hastalığına yakalanmış bir devimdir ha?"

Ses gözü açık silüetten değil arkadan geliyordu. Yerde yatan şey akkor haline gelip yok olmuştu. bir basit bir takitti sadece.Büyüyle yapılmış bir taklit. Üzerinde durduğu daldan aşşağa atladı Ansem. Ardından arkası dönük olan kadın karnına doladı ellerini burnunu boyununa dayıyarak müthiş kokusunu son ikez içeri çekti ve devam etti.:

"Yakında çok faklı şekild Karşılaşacağız Amelia Ben Demyx"

Kadına sarılan vücud havaya buhar şeklinde karışmıştı bile