Bira Bahane,Muhabbet Şahane

Daff James'in yanından gitmişti ama James hala sarışın taşbebeğe bakıyordu. Sonra arkasında birini hissetti. James kolundan çekti Daff'i. Şaşırmıştı Daff.
-Hey!Yanlış Anlamadın Değil Mi?!Sende Güzelsin Ama Onun Olgunluğu İnsanı Mest Ediyor.
-Mest ediyorumuş hah!- Daff saçmasapan düşünceler içindeydi. James'e cevap verme gereği hissetti kendinde.
-Neden yanlıs anlayacakmışım ki ?! Ben o taş bebek kadar güzel değilim. Olgunda sayılmam. Hem banane!
Sinirlenmişti sanki biraz Daff. Nephele'e ve Jasper'a baktı. Aralarında bir şey var gibiydi.Sonra hala James'n elinin kolunda olduğunu farketti ve kolunu savurdu. Cama doğru yürüdü. Kollarını birleştirdi,kafasını duvara yasladı. Camdan dışarıyı izlemeye başladı

Jasper karnına gelen darbeyle irkildi.James oa pencereyi gösteriyordu.Jasper pencereden baktı.Amanın!!Öpüşüyordu kız ve erkek Jasper gülümsedi.O anda Jasper pencereye bakıp başka yerlere giderken James'in sesiyle gözlerini oradan ayırdı James.James Eragons Andrew Riddle.Kısaca Andrw Diyebilirsiniz" Kendini anlatıyordu James her zamanki gibi.Ve ardından Jmaes yine gülümseyerek "Kızlar Siz Şeçin,Bayanlara Öncelik" Böyle demişti.Daphndende cevap fazla gecikmemişti -Bende Daphne yakın arkadaşlarım Daff der. Jasper bu ismi daha önce çoğu kez Nepheleden duymuştu.O da kendini tanıtacaktı ama Jamesle aralarında geçen dialogu bozmak istemedi.Ardından yine Daphne -Sakıncası yoksa neden aşıkları bu kadar dikkatli izlediğini sorabilirmiyim? Jasper Nepheleye hak vermişti.Piss sapık James e nasolsa lordun kardeşi.Sonrada gözlerini Jamese çevirdi.O ışıldayan ve kısık gözleryle şöyle dedi James "Birincisi Ben İkisine Değil Oradaki Kıza Bakıyorum.İkincisi Kızın Güzelliği Baştan Çıkarıcı" Jasper bundan sonra ağzı açık kalmış ve bir şoka girmişti.Kavga ediyor denirdi buna.Jasper kendini zor tuttu.O kadar gülmemesine ramen şu an yerlere yatması lazımdı.Ama o kendini tutan birisiydi Ve her zamanki gibi tuttu da.Sonrada Dpahne buna karşılık sert bir ses tonuyla şöyle dedi -Hıhı evet kız gerçekten güzelmiş. Jasperda pencereye bakarak içinden ''Hıh evet güzelmiş ama bu içerdeki iki hanımdan daha güzel değil herhalde'' bunu söylemesi lazımdı ama daha sonra söyleyecekti.Sonra James sevgilisini korurmuş gibi sertçe kolunu çekerek Hey!Yanlış Anlamadın Değil Mi?!Sende Güzelsin Ama Onun Olgunluğu'' İnsanı Mest Ediyor." Bunu dedikten sonra Bana ve Nepheleye bakmıştu ben kafa sallıyor.Nephelenin ne yaptığını ise göremiyorum -Neden yanlıs anlayacakmışım ki ?! Ben o taş bebek kadar güzel değilim. Olgunda sayılmam. Hem banane!
İşte kavganın en güzel ve en ortalığı yaygaraya veren kelime.James bunun karşısında ne yapacağını iyi düşünmeliydi.Bu arada Jasperda baya sessizdi Nephele gibi.Jmaes onun yanına gidip gözlerinini düşürerek "Sa...Sa...Sadece Beni Yanlış Anlama İstedim." bu konuda Daphne haklıydı.Bakalım ondan ne cevapı gelecekti çok merak ediyordu ve o anda onun sesini duydu -İyi misin James ? Bir şey mi oldu. Yoksa kızı başkasıyla görmek seni üzdü mü? Jasper artık gerilmişti.O gerektiği yerde konuşan biriydi çok sıkılmıştı ve gerilmişti. Kravatını gerdirtti ve şöyle dedi ''Her zamanki gibi çok bilmiş James haksız o kız içerdeki iki güzel bayanaın burun kılı bile olamaz''diye savundu kızları.Sinirli ve sert bir ses tonuyla.Gerektiği yerde de James'i savunurdu ama bu konuda haksızdı James.Jasper onlaradn cevap bekliyordu.

Nephele sessizliğini bozmadan kara göle bakmaya devam ediyordu. Arada bir göz ucuyla Jasper'a bakıyordu. Çocuğun sıkılmış olma ihtimalini düşünürken bir kaç dakikası gitmişti. Sonunda içtenlik dolu bir ses tonuyla Jasper'a döndü ve konuşmaya başladı: "Şişe çevirmece mi oynayalım? Yoksa bahçeye mi inelim?" dedi. Sesinde mutluluğunu belli eden bir ton vardı. Bunu isteyerek ya da bilerek yapmamıştı. İçindeki mutluluk duygusunu bastıramıyordu. Jasper'ı iyice sıktığını düşünmeye başlamıştı. En azından bir özür borcu vardı. Masum gözlerle Jasper'a bakmaya devam ederken, onun elini biraz daha sıktı. Sanki sevgisini belli eder gibiydi bu hareket...

Gözleri Odanın Karanlığında Kaybolmuştu,Gözlerindeki Parıltı Bir Anda Yok Olmuştu.Karanlığın İçindeki Pırıltılar,Gözlerinin Buğulanmasıyla Yok Oluyordu.Bacaklarını Saldı Ve Sırtı Duvarda Oturarak Öyle Durdu.Camdan Gökyüzü Gözüküyordu.Dolunay Bütün Kriterlerilyle Karşısında Duruyordu.O Anda Daphne'nin Sesini Hisetti "İyi misin James ? Bir şey mi oldu. Yoksa kızı başkasıyla görmek seni üzdü mü?" James Tedirgin Ama Bir O Kadar Kendinden İğrenen Gözlerle Ona Döndü.Söyleyecek Bir Şey Yoktu.Ağzını Açamıyordu,Gözlerini Odanın İçinde Gezdirdi Ve Gözlerini Yumarak Kendine İçinden Lanetler Yağdırmaya Başladı.O Anda Jasper'ın İğneleyici Laflarını Kulağında Hisetti ''Her zamanki gibi çok bilmiş James haksız o kız içerdeki iki güzel bayanaın burun kılı bile olamaz'' Gözlerini Jasper'a Dikti,Gözlerindeki Hüzün.Onun Sesini Bir Daha Kulağında Hisetti ''Utanmıyomusunuz ela aleme rezil oluyorsunuz çirkin mahluklar'' Gözleriyle İçeri Süzüyordu.Gözlerindeki Parıltının Yavaş Yavaş Yerine Geldiğini Hissedebiliyordu,O Anda Nephele'nin Sesini Duydu"Şişe çevirmece mi oynayalım? Yoksa bahçeye mi inelim?" James,Gözlerini Nephele'ye Çevirdi.Ona Baktı Sonrasında Gözlerini Yavaşça Oda İçinde Gezdirdi.Gözlerini Düşürerek "Benden Bu Kadar Bayanlar,Kendimi Batıracağım Kadar Batırdım.Biraz Daha Batırırsam,Kendimden Nefret Etmeye Başlayacağım" Bunu Söyledikten Sonra Kapıya Doğru Yöneldi...

James,Gözlerini Odanın İçinde Gezdirdi.Kendinden İğreniyordu,Nefret Etmemek İçin Burdan Gitmeliydi Bunu Biliyordu.Gözlerini Kapıyarak Odanın Kokusunu İçine Çekti.Pencereye Baktı Son Bir Kez Daha,Gökyüzündeki Ayın Ve Yıldızların Muhteşem Uyumu Onu Kendinden Geçirmişti İçkiliydi.O Anda Darq'ın Sesini Duydu.''Hadi kalk sende Jamesle git san birşeyler ısmarlar'' James Gözlerini Kısarak Darq'a Baktı.Gözlerindeki Umudu Gördü,Baş Başa Kalmak İstedikleri Belliydi Ama James Yatağına Uzanmak Ve Uyumak İçin Dışarı Çıkıyordu.James Darq'a Baktı Ve "Beni,O Dışardaki Olgun Ama Bir O Kadar Mahluk Birine Aşık Olduğumu Sanan Kişiyle Gitmemi İstiyorsun.Vay Canına Darq!Bunu Benden Nasıl İstersin?!Her Neyse,Ben Yatakhaneye Gidiyorum." Kapıyı Yavaşça Araladı,Dışarı Çıktı Ve Gözlerindeki Umutsuzluk İle Slytherin Yatakhanesine Girdi Ve Yatağından Ayı İzlerken Uyudu...

Nephele, gözlerini gökyüzüne çevirdi. Odadaki umutsuzluk ve tedirginlik havasını hissettiğinde ürperdi. Jasper'a bakamıyordu. Sadece gökyüzüne bakmaya devam etti. Her ne olduysa olmuştu ve odadaki herkes mutsuz gibi görünüyordu. -Merlin aşkına neler oluyor?- diye düşündü. Arkasına dönüp baktı, bu sırada Jasper'ın elini bırakmıştı. James öylece olduğu yerde duruyordu. Fazla bir süre geçmeden bir şeyler söyleyip İhtiyaç Odası'ndan çıktığını görünce ağzı hafiften açıldı.
Gözleri refleks gibi Daff'e kaydı. Daff hala kendine güvenene tavrıyla etrafına bakınıyordu. En sonunda göz göze geldiklerinde Nephele anlamsızca ona baktı. Zaten bakışlarından genelde ne düşündüğünü anlayamazsınız.
Jasper'ın konuşması üzerine gözleri yer döşemesine ordan da tekrar pencereye kaydı. Kollarını göğsünde birleştirdikten sonra içini çekti. Gökyüzündeki sisin nedenini merak eder gibi dışarıya bakmaya devam etti. Uzun bir süre sonra Jasper'a doğru yaklaştı. Ona baktı ve Daff'in odada olmasına aldırmadan fısıltıyla:
-Seni Seviyorum.
Sözlerini bitirdikten sonra içten bir gülümseme yüzüne yayıldı. Odadaki karamsarlık ve mutsuzluk bu gülümsemeyle yok olmuş gibiydi. Çünkü dönüp Daff'e baktığında sırıttığını gördü. Nephele, küçük bir kahkaha attıktan sonra ikizine bakarak konuşmaya başladı:
-Sende sevdiğin çocuğu bunalımdan çıkarmaya gitsene Daff.
Sesinde alaycı bir ton vardı. Sinsice ikizine bakıp sırıttı. Onunla uğraşmaya bayılıyordu. Ne kadar uğraşsa da onu fazlasıyla seviyordu. Jasper'a bakıp ona biraz daha yaklaştı ve pencerenin kenarına yaslandı.

Her tarafta gerginlik kokusu vardı. Daff yine germişti herkesi. James'i üzdüğüü farketti.
-Hadi kalk sende Jamesle git san birşeyler ısmarlar.
Daff daha ağzını açmadan James'n sesini duydu.
-Beni,O Dışardaki Olgun Ama Bir O Kadar Mahluk Birine Aşık Olduğumu Sanan
Kişiyle Gitmemi İstiyorsun.Vay Canına Darq!Bunu Benden Nasıl
İstersin?!Her Neyse,Ben Yatakhaneye Gidiyorum.
Daff şaşırmıştı ne diyeceğini bilemedi.
-Ağzını açıp o kıza bakan bendim sanki çok güzel gidebilirsin ! Yine suçlu ben oldum. Oh ne harika !
Bir süre sonra Jasper'ın sesini duydu.
-Aaaaa!!..Daphne o senin en iyi arkadaşın değilmi hadi git onun yanına çok eğlenirsiniz
En iyi arkadaş mı James'mi ? Şaşırmıştı Daff sanırım onları yalnız bırakması gerekiyordu. Bu seferde Nephele Daff'i yollamak için planlar yapıyordu .
-Seni Seviyorum.Sende sevdiğin çocuğu bunalımdan çıkarmaya gitsene Daff.
-Sevdiğim çocuk mu ne saçmalıyorsun abla ?! Ayrıca erkekler yatakhanesine gircek halim yok ! Neyse iyi geceler ben yatmaya gidiyorum. Side daha fazla beni kovmak için plan yapmamış olursunuz ha nasıl fikir?
dedi ve haince güldü. İhtiyaç odasından ayrıldı yatakhaneye doğru yürüdü. Geldiğinde hemen yatağa girip uyudu.

Nephele, Daff'in gitmesinin ardından heyecanla Jasper'a döndü. -Bir Slytherin'li yüzünde bu kadar masum ifade olabilir mi? Aman tanrım aşığım ben ona- diye düşündü. Uzun bir süre gözlerini sevgilisinden ayırmadı. Ne kadar süre sessiz kalıp birbirlerini seyrettiklerini bilmiyordu. Ama pencereden giren soğuk havayla bir anda ürperdiğinde bu sessizlik bozuldu:
-Ooo baya soğuk oldu hava.
Sanki bu sözleri Jasper'a değil de başkasına söyler gibi söylemişti. İlgisizce dışarıya baktı. O anda pencereye doğru yaklaşan cismi görünce Jasper'ı kenara itti ve asasını çekti. Birkaç saniye sonra bir baykuş pencerenin kenarına kondu. Nephele, şüphe dolu gözlerle baykuşa baktı. Daff'in baykuşuydu. Jasper'a hızlı bir bakış attıktan sonra baykuşun ağzında duran beyaz kağıdı aldı ve açıp okumaya başladu. Bu sırada baykuş gökyüzündeki sisin arasında kaybolmuştu.
Gelen kağıtta şöyle yazıyordu: "Sevgili ablacığım, acilen kütüphaneye gelmen lazım. Benim burada çok önemli bir işim var. Fakat hemen bitebilir, beni orada bulamazsan büyük ihtimalle Ortak Salon'dayımdır...Sevgilerle İkizin Daphne!"
Yazıyı yavaş yavaş okumuştu. Bir kaç dakika sonra yüzünde mutsuz bir ifadeyle sevgilisine döndü. Sesi titreyerek konuşmaya başlamıştı:
-Sevgilim. Gitmek zorundayım. Daphne başını belaya sokmuş olabilir. Mektup ondan geldi. Seni herşeyden çok seviyorum. Sakın unutma tamam mı? Yarın sabah bahçede buluşalım.
Sözlerini bitirdikten sonra kağıdı cebine koydu ve Jasper'ın yanağına bir öpücük kondurdu. O kadar içten bir öpücüktü ki sanki bir veda gibiydi. Ona sıkıca sarıldı ve gülümseyerek İhtiyaç Odası'ndan çıktı.