Silver Cornwell
Ravenclaw 1. Sınıf
Mesaj Sayısı : 18
Ruh Hali : 
Nereden : Ankara
Seviye
RP Puanı:
    (100/100)
 |  Konu: Silver % Lydia  Cuma Ağus. 21, 2009 7:05 am | |
| “Silver Cornwell!!”
İsmi okunduğunda çok heyecanlıydı. Onca insanın karşısında Seçmen Şapka’yı takacaktı ne de olsa. Aslında Slytherin’e gideceğinden adı gibi emindi, içindeki kötülük içgüdüsü bunun habercisiydi. Kalbinin bir köşesinde iyilik olduğunu hissedebiliyordu –en sevmediği özelliği de buydu zaten – ama kötülüğünü bastırabileceğini sanmıyordu.
Şapkayı kafasına geçirmek için yürümeye başladığında görkemli salondaki yüzlerce öğrenci ve öğretmenin ona baktığını hissedebiliyordu. Slytherin masasına bir bakış atmak için – yeni arkadaşlarını merak ediyordu- başını kaldırdı. Tahmin ettiği gibiydi, kulaklarından kötülük damlayan öğrenciler vardı. Rahat görünmek için gülümseyip ellerini ovuşturdu ve şapkayı başına geçirdi. Huysuz şapka kıpırdandı, karar vermesi uzun sürmüştü. Karar geciktikçe tedirginleşmeye başladı.
“Ravenclaw!!”
Ne?! Korktuğu şey başına gelmişti işte. Slytherin’e gitmeliydi! Şaşkın bakışlarla inip ona cehennem gibi görünen Ravenclaw masasına yürümeye başladı kararsız ve tedirgin adımlarla. Masada boş bir yer bulup oturdu, ona bakan Ravenclawlı öğrencileri süzdü, titrek ve kısık bir sesle “Mer-Merhaba” dedi ve başını indirdi tekrar.
Biraz daha rahatladığında şapkayı takmaya gelen öğrencilere bakmaya karar verdi. Sırayla geçen öğrencilere şuursuz gözlerle – aslında baktığı kimseyi gerçekten görmüyordu – bakarken onu gördü. Kalbi küt küt atmaya başladığında çoktan kendi kendine düşünememeye başlamıştı. Orda oturup bütün bir sömestr boyunca ona bakabilirdi. Tam o sırada ismi okundu;
“Lydia Giselle Valley!!”
“Ne güzel bir ismi var!” diye geçirdi içinden “Kendi gibi çok güzel…”
Lydia huysuz – ve Silver’a göre “sorunlu”- şapkayı başına geçirdiğinde Silver çoktan bütün parmakların ağzına sokmuştu ve farkında olmadan “Ravenclaw, Ravenclaw”diye fısıldamaya başlamıştı. Huysuz şapka kıpırdandı öksürme ve böğürme arası bir ses çıkardı. Durulduğunda – sanırım kararını vermişti- Silver heyecandan kıpkırmızıydı.
“Ravenclaw!!”
Şapkanın gür – ve birçoğuna göre “sinir bozucu” olarak da geçiyordu – sesi bütün salonda yankılanmıştı.
Lydia memnun bir ifadeyle gülümsedi, – Silver çoktan bayılmaya yüz tutmuş bir şekilde etrafına bakınıyordu - küçük ama hızlı adımlarla Ravenclaw masasına yürüdü. Kendine uygun bir yer buldu, Silver’a göre “mükemmel” gülümsemesi ve bir vokalinkini andıracak kadar müthiş sesiyle “Merhaba!” dedi.
Bütün geceyi sadece Lydia’ya bakarak – biraz da kafasını eğip düşüncelere dalarak – geçiren Silver, yemekten sonra Ravenclaw’lı öğrencilerin peşine takıldı ve ortak salona gitti. Vakit geçtikçe öğrenciler yatakhanelere çıktılar ve Silver da şöminenin karşısına oturup aslında olmak istediği binayı –Slytherin’i- düşünmeye başladı. Buraya ait olduğu gerçeğinin uzunca bir süre boyunca iç savaşlarının nedeni olacağının farkındaydı. Tam o sırada yatakhaneye çıkan merdivenlerde bir ses duydu ve dönüp baktığında Lydia’nın kendisine doğru geldiğini gördü. Kahverengi gözlerinin derinliğinde kaybolup başka bir şey düşünemeden öylece beklemeye başladı… | |
|
Lydia Giselle Valley
Ravenclaw 1. Sınıf
Mesaj Sayısı : 34
Ruh Hali : 
| | Konu: Geri: Silver % Lydia Cuma Ağus. 21, 2009 7:07 am | |
| “Lydia Giselle Valley?”Lydia, ismi okunduğunda heyecandan patlamak üzereydi. İsmini okuyan müdire yardımcısına hafifçe gülümsedi ve çekingen bir tavırla tabureye oturdu. Şapkayı yavaşça başına geçirdi. Ravenclaw, Ravenclaw… Lütfen… Gözlerini yukarı dikip şapkaya bakmaya çalıştı. Fakat hiçbir şey göremedi. Tek hissettiği, başının üstündeki gereğinden fazla ağırlığa sahip olan eski bir şapkaydı. Şapka bir süre düşündü. Sonunda kıpırdandı, durdu ve hırıltılı bir sesle bağırdı.“Ravenclaw!” Lydia rahatlayarak gülümsedi ve hızla kalabalık Ravenclaw masasına gidip oturdu. Sevinçle yeni arkadaşlarına gülümsedi. Yanındaki ürkek birinci sınıflarla tanıştıktan sonra masadakileri incelemeye başladı. Çoğu kişi Ravenclaw’da olmaktan mutlu gibiydi. Dördüncü sınıflardan bir çocuk, yanına bir grup üçüncü sınıf toplamış, esprileriyle onları gülme krizine sokuyordu. Çok daha büyük görünen bir kız, sevgilisine sinirle bağırıyordu. Kızla göz göze gelince Lydia hemen başını çevirdi. Üçüncü sınıfların arasında kuzenini aramaya başladı. Tam o sırada Winter, Lydia’nın sol omzunun üzerinden başını uzattı.“Beni mi arıyordun?”Lydia korkuyla hızlı bir nefes aldı.“Ödümü patlattın!”“Biliyorum.” Sinir bozucu bir kahkaha attı. “Nasıl gidiyor?”“Alışmaya çalışıyorum.”“Alışırsın.” Lydia’nın yanında oturan ikinci sınıftaki kızı yana itti ve onun yerine oturdu. Kız nefretle Winter’a baktı ama bir şey söylemedi. “Neden hiçbir şey yemiyorsun?” dedi ağzı kocaman bir parça tavukla doluyken. Lydia yüzünü buruşturdu.“Yedim ben.” dedi. “Sen gelmeden önce.” Winter tam çatalını çok besleyici görünen salataya uzatmışken yemekler yok oldu. Lydia’ya baktı.“Bunu sen planlamıştın, değil mi?”“Ne? Hayır tabii ki! Bu sadece-”“Şaka yaptım.” Kahkaha attı. Çok eğleniyor gibi görünüyordu.“İyi!” dedi Lydia sinirle. “Ben gidiyorum.” Tam kalkmak için bir hamle yapmıştı ki Winter onu bileğinden yakaladı.“Nereye gidiyorsun?” dedi alayla. “Ortak salonun yerini bile bilmiyorsun. Bilsen bile, parola sınıf başkanında.”Lydia bozularak oturduğu yerde kaldı. Bir dakika sonra Winter pişmanlık dolu yapmacık bir sesle “Özür dilerim Lydia.” dedi. “Tek amacım seni sinir etmekti.”“Tamam” dedi Lydia. “Her neyse…” “Hey” dedi Winter. “Şu çocuğu tanıyor musun?” Başını öne eğmiş, kendini toplumdan soyutlamış gibi görünen sarışın, tatlı bir çocuğu işaret ediyordu.“Hayır.” dedi Lydia. “Tanımıyorum.” Umursamıyormuş gibi yaptı, ama onunla konuşmak istediğini kendi de biliyordu.
* * *
Yemek bittiğinde, Lydia da sınıf başkanının peşine takılıp ortak salona gitti. Gecenin sonunda yorgunluktan bayılma halinde yatakhaneye çıktı. Bir grup dördüncü sınıf, birinci sınıflara şaka yapma planları yapıyordu. Uyuyamayacağım… Dışarı çıkıp kapıyı sessizce kapattı. Balkonumsu yerden ortak salona baktı. Gayet boş görünüyordu. Fakat sonra, şöminenin karşısında tek başına oturan Silver’ı gördü. Hissizleştiren bir titreme bedenini sararken tek düşündüğü yanına gitmekti. Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Mümkün olduğunca mutlu görünmeliydi. Yüzüne en güzel gülümsemesini yerleştirdi ve yavaş adımlarla ortak salona indi. Silver, ayakkabılarının çıkardığı sesleri duymuş olmalıydı. Dönüp Lydia’ya bakmaya başladı. İfadesiz bir şekilde, doğruca Lydia’nın gözlerinin içine bakıyordu. Lydia, bu bakışların kendisine özel olup olmadığını merak etti. Yüzündeki gülümsemeyi düşürmemeye çalışarak yaklaştı ve elini uzattı.“Merhaba.” dedi. “Adım Lydia.”Silver’ın eline dokunduğunda, şok geçiren bir insanınki gibi soğuk ve terli olduğunu fark etti. Ve aynı anda, zihninde birbiriyle tezat oluşturan duygular uçuştu. Heyecan, endişe, mutluluk, korku… | |
|
Silver Cornwell
Ravenclaw 1. Sınıf
Mesaj Sayısı : 18
Ruh Hali :
Nereden : Ankara
Seviye
RP Puanı:
(100/100)
| | Konu: Geri: Silver % Lydia Cuma Ağus. 21, 2009 4:04 pm | |
| Lydia’nın kararlı adımlarla ona doğru geldiğini gördüğünde rahat bir tavır takınmaya çalışarak ayağa kalktı. Aslında sadece rahat olmaya “çalıştığının” farkındaydı, çünkü sürekli ellerini ovuşturuyor, ayırıp tekrar koltuğa koyuyor ve tekrar ovuşturuyordu.
Yanına kadar gelen Lydia o mükemmel gülümsemesiyle birlikte elini uzattı,
“Merhaba” dedi. “Adım Lydia.”
Silver, buz gibi ellerini uzatıp Lydia’nın eline dokundu, yüzündeki kızarıklığı belli etmemek için başını öne eğerek titrek ve heyecanlı bir sesle;
“Ta-tanıştığımıza memnun oldum. Ben Silver.” dedi.
“Bende.” dedi Lydia “ Bende memnun oldum.”
Birkaç saniyelik sessizlikten sonra Silver ve Lydia aynı anda kıkırdamaya başladı daha önceden çalışılmış bir sahneyi oynarcasına. Sessizliği bozacak kadar cesareti toplayan Silver;
“Ravenclaw’da olmaktan mutlu musun?” diye sordu
Lydia;
“Evet, elbette. Hogwarts’a gelmeye karar verdiğimden beri Ravenclaw’a geleceğimi biliyordum. Ya sen?” dedi. “Sen memnun musun?”
Heyecanından kurtulmaya başladığını fark eden Silver;
“Aslında hislerim bana doğruca Slytherin’e gideceğimi söylüyordu. Şapka’nın Ravenclaw dediğini duyduğumda küçük bir şok yaşadım.” dedi. “En başta mutlu değildim, ama fikrimi değiştirecek bir olay yaşadım.”
Meraktan çatlamak üzere olan Lydia;
“Fikrini değiştiren olayın ne olduğunu sorsam çok mu ileri gitmiş olurum?” dedi nazikçe.
Dipsiz bir kuyuya düştüğünü hisseden Silver;
“Bunu açıklamak benim için çok zor, dilerim bunu öğreneceğin zaman gelir.” dedi bir açık vermediğini umarak.
Silver’ın bu gizemli cümlesi ile merakı kat kat artan Lydia, umursamaz bir tavır – aslında merakının bu olayı öğrenene kadar onu rahat bırakmayacağını biliyordu- takınmaya çalışarak;
“Peki.” dedi “İstersen artık uyuyalım?”
Bu teklifi havada kapan Silver;
“Çok iyi olur. Sen de çok yorgun görünüyorsun zaten. İyi geceler.” dedi.
Lydia gülümseyerek;
“Teşekkür ederim. Sana da iyi geceler.” dedi.
Silver erkek, Lydia da kız yatakhanesine doğru giderken Silver arkasını dönüp;
“Bu arada, tekrar tanıştığımıza memnun oldum.” dedi.
Lydia, bir şey söylemeye gerek duymadı, yalnızca arkasını dönüp samimi bir şekilde gülümsedi.
O sırada Silver Lydia’nın mükemmel gülümsemesinin büyüsüne kapılmış bir şekilde arkasını dönüp yatakhanenin yolunu tuttu… | |
|
