Bilmece

Konu: Bilmece Çarş. Tem. 22, 2009 6:59 am

Alèsan, evden çıktığında bulaşmak üzere olduğu şeyin kendisine zarar vermemesini umuyordu. En baştan başlayarak olasılıkları gözden geçirdi. Dükkanda, yeni gelen kitaplardan birinin arasında iki tane kağıt parçası bulmuştu. Üstündeki yazılar, Alès'in bilmediği bir dilde yazılmış olmakla beraber, hangi dil olduğu konusunda da hiçbir fikri yoktu. O anda Elaine'e gösterememişti. Çünkü çok farklı bir telaşı vardı. Lisa... Hayır, diye düşündü. Başka konulara kaymak yok. Bulduklarını Elaine'e söylemek konusunda hâlâ tereddütlüydü. Bulduğu cezbedici, gizemli, insanı içine çeken o kağıt parçalarının üstüne mi gitmeliydi, yoksa onları çöpe atıp hiç görmemiş gibi mi davranmalıydı? Şimdilik ilkine karar vermişti. Geri dönüşü olmadığını biliyordu. Ama içinden geldiği gibi yapacaktı. Onları Elaine'e gösterecekti. Elaine umursamayabilirdi, Alèsan'a kağıtları ona vermesi için yalvarabilirdi ya da bu sırrı çözmeye çalışmasında yardım edebilirdi. Alèsan, El'in sırrı çözmesinde yardım etmeye karar verdiğini varsaydı.
Önce kağıdı kendi çabalarıyla anlamaya çalışırlardı, bunu yapamazlarsa bir uzmana danışırlardı, gerekirse biraz tehdit edip gerçeği öğrenirlerdi. Alèsan, kağıtta yazanların açıkça bir şeyler anlatmadığına emindi. Bu bir çeşit... bilmeceydi.
Alèsan, derin bir nefes aldı ve Domuz Kafası'na girdi. Dağınık bir bardı. Masalar ve sandalyeler eski ve kirliydi. Eğer buranın manevi bir değeri olmasaydı, Alèsan buradan nefret ederdi. Ama kendini evinde hissediyordu. Bara gitti. Karnını tezgaha dayadı ve paltosunun altına sıkıştırdığı kağıt parçalarının ezildiğini hissetti. Bundan zarar gelmezdi, çünkü Alèsan onları çoktan kopyalamıştı.
Barmen, Alèsan'a baktı ve gülümsedi.
"Merhaba. Nasıl yardımcı olabilirim?"
Alèsan raflarda duran içkilere baktı. Anlatacağı şeyler için, Elaine'in bilincinin yerinde olması gerekiyordu.
"Kaymak birası."
Barmen şaşkınlıkla baktı.
"Kaymak birası bu barda pek tercih edilen bir içki değildir. Daha sert bir şeyler istemez miydiniz?"
"Hayır, teşekkür ederim. Kaymak birası istiyorum."
Barmen sırıtarak büyük bir bardağa kaymak birası doldurdu ve Alèsan'a verdi.
"Teşekkürler."
Alèsan, hızla arkasını döndü ve boş bir masa aramaya başladı. Aslında masaların çoğu boştu, ama Alès, en temizini arıyordu. Cam kenarındaki masaya geçti ve oturdu. Önce barın içini gözden geçirdi. Her zamanki gibi, çoğu ölüm yiyendi. Sebebini bilmiyordu, ama Alèsan'ın onlara karşı büyük bir sempatisi vardı. Çok gizemli ve... çekici geliyorlardı. Diğer taraftan, aldığı eğitim ona daima kötünün karşısında olmasını söylemişti. Alès, reşit olduğundan beri hangi tarafta olduğuna karar veremiyordu. Bu konuyu tekrar erteledi. Dışarı baktı. İki yüz metre kadar uzakta Hogsmeade vardı. Barın, ölüm yiyenlerin mekanı olduğu için mi köyden uzakta olduğunu bilmiyordu. Bu, tam tersi de olabilirdi. Yani bar köyden uzakta olduğu için ölüm yiyenler burayı tercih ediyor olabilirlerdi.
Kaymakbirasından bir yudum aldı. Barmen haklıymış. Buranın kaymakbiraları güzel değildi. Barın temasına uyarak içkiyi sertleştirmeye çalışmışlar, ama başaramamışlardı.
Hadi Elaine.. Nerede kaldın? Alèsan, sabırsızlanmaya başlamıştı. Her dakika, o kağır parçalarına duyduğu ilgi artıyordu. Tekrar dışarı baktı ve Hogsmeade'in eğlenceli hareketliliği içinde dalıp gitti...

Konu: Geri: Bilmece Ptsi Tem. 27, 2009 5:02 am

Elaine Alésan’ı beklettiğini biliyordu. Buluşacakları saatin üzerinden on beş dakika kadar geçmişti ve Elaine hala evden çıkmayı başaramamıştı. Alésan’ın bunun için kendisini affetmesini umarak sehpanın üzerinde duran asasını kaptığı gibi Domuz Kafa’sına cisimlendi.

Ufukta küçücük bulutlarla parlak gümüş renkli bir akşamdı; güneş batıyordu. Uzaklardan gelen son bir güneş ışını kaldırımları yalıyor, dükkanları soluk kızıl bir ışığa boyuyordu. Dışarıdaki bu manzara karşısında Domuz Kafası’na girmek her büyücünün yapacağı bir iş değildi. Ancak Elaine burayı seviyordu. Bu mekan pek çok cadı ve büyücüyü yaptığı gibi onu korkutmuyordu. Belki de mekana takılan pek çok kişiyi tanıdığındandı bu. Domuz Kafası’nın tozlu ve gıcırdayan kapısını itti. Birkaç büyücü sesin nereden geldiğini anlayabilmek için kendisine baktı. O ise gözleriyle Alésan’ı arıyordu. En sonunda onu cam kenarındaki masada oturur buldu. Pek dalgın ve düşünceli bir hali vardı. Onu buraya neden çağırdığı konusundaysa en ufak bir ipucu bile vermemişti. Elaine arkadaşını beklettiği için biraz rahatsızlık duyuyordu. Yine de Alésan’ın böyle şeyleri sorun etmeyeceğini biliyordu. Yavaşça yanına gitti. Alésan’ın söyleyeceği şey onu gittikçe daha da cezbediyordu.

“ Merhaba Alésan.” dedi Elaine gülümseyerek. “ Kusura bakma, beklettim.”

Konu: Geri: Bilmece Perş. Ağus. 06, 2009 10:33 am

Alèsan, Elaine’in sesiyle irkildi.

“ Merhaba Alésan.” dedi Elaine gülümseyerek. “ Kusura bakma, beklettim.”

“Önemli değil tatlım.” dedi Alèsan. Kendisi de genellikle böyle buluşmalara geç kalırdı. Bu yüzden sorun çıkarmayacaktı. “Otursana.” Elaine oturdu. Merakını anlamak için zeki olmaya gerek yoktu. Ellerini birleştirmişti ve ayağıyla yere vuruyordu. Sabırsızlık belirtisi… Onun merakı Alèsan’ın hoşuna gitti. Dudaklarının ucuna kadar gelen gülümsemeyi bastırdı. Ne kadar merak ederse, o kadar çok ilgilenecekti. Alès, onu biraz daha oyalamaya karar verdi.

“Nasılsın Ellie?”

“İyiyim Alès, sen?” Elaine gülümsüyordu.

“Ben de iyiyim. İçecek bir şeyler ister misin?”

“Hayır, teşekkür ederim.” Gözlerinden bir an önce Alèsan’ın konuyu açmasını beklediği belli oluyordu.

Alèsan, gece boyunca ne söyleyeceğini planlamıştı. Aslında düşününce, elinde kağıt parçalarından başka bir şey yoktu. Ama kendisi çok merak ediyordu ve bir şekilde Elaine’in ilgisini çekmeliydi. Yaptığı provaların ne kadar saçma olduğunu fark etti bir anda. Doğruldu. Bitirdiği kaymakbirasının bardağını kenara itti ve ellerini masanın üstünde birleştirdi. Yüzüne ciddi bir ifade yerleştirdi.

“Seni neden buraya çağırdığımı merak ediyorsundur.” Elaine’in mavi gözlerine baktı. Hiçbir şey okuyamıyordu. Gözlerini kısa bir süreliğine dışarı çevirdi. Sonra tekrara Elaine’e döndü. Üst dudağını ısırdı ve derin bir nefes aldı.

“Elaine” dedi yavaşça. “Dükkana en son kitap gelmişti. Antika kitaplar…”

Elaine hatırladığını belli etmek istercesine başını salladı.

“Geçen gün birini incelemek için elime aldım. Kitabın adı Karanlık Sanatlar Tarihi’ydi.” Son cümleyi fısıldayarak söylemişti. Buraya seherbazların uğrayacağını sanmıyordu, ama tedbiri bırakmamak gerekirdi.

“İlk sayfayı açtım ve…” duraksadı. “iki tane kağıt parçası buldum.” Elaine’in merakının arttığını hissetti. “Aynı yazıyla yazılmıştı ve birbirinin devamı olduğu belliydi. Ama asıl ilgimi çeken, bugüne kadar hiç duymadığım bir dilde yazılmış olması…” tekrar duraksadı. “İlk başta umursamamaya karar verdim, ama garip şeyler hissediyorum Elaine… Borgin & Burke’s’de bile bugüne kadar o kadar gizemli nesneler görmediğime yemin edebilirim.

“Ve ben de, üstüne gitmeye kadar verdim. Eski yazılarda uzman olan muggle’a gittim. Anlattım. Yardım etmeyeceğini söyleyince tehdit ettim. Sonunda kabul etti, ama ne yazık ki o dili bilmiyormuş.” Elaine’in Muggle’ın yalan söylediğini düşündüğünü tahmin etti, çünkü o olsa öyle düşünürdü. “Ve zihnine girdim, yalan söyleyip söylemediğini kontrol ettim. Doğruyu söylüyordu.

“En sonunda, büyü yeteneği olan biriyle konuşmayı düşündüm. Bu işte tek başıma olmak istemiyorum Elaine… Eğer birlikte araştırmayı kabul edersen…” cümlesini bitirmedi. Sustu ve Elaine’e baktı.

Konu: Geri: Bilmece Perş. Ağus. 13, 2009 6:34 am

Alésan gülümsüyordu. Bu birkaç dakikalık geç kalmayı önemsemiyor gibiydi.
“ Önemli değil tatlım.” dedi. “ Otursana.” Elaine yanındaki boş tahta sandalyeyi çekerek Alésan’ın karşısına oturdu. Onu neden buraya çağırdığını merak etmiyor da değildi fakat bunu gizlemeyi başarıyordu. Ya da en azından kendisi öyle sanıyordu. Alésan’ın vücut diliyle insanların duygularını çözmek gibi harikulade bir yeteneği olduğu tamamen aklından çıkmıştı. Kollarını masa dayadı ve sabırla fakat biraz da hadi dercesine Alésan’ın konuşmasını bekledi. O ise karşısında sanki eğleniyormuş gibi oturuyordu. Elaine bunu, merakını pekiştirmek için mi yaptığını bilmiyordu ama amacına ulaşmıştı. Yine de Alésan’ın bir an önce lafa girmesini istiyordu. Beklemek hayatta en sevmediği şeylerden biriydi. Nihayet Alésan konuşmaya başladı.
“Nasılsın Ellie?” Elaine gülümsedi. Fakat bu gülümseyişin anlamı: “Ah, Alésan. Acele etsen?” idi.
“ İyiyim Alés.” diye cevap verdi. Ona kalsa bu nasılsın muhabbetini burada keserdi fakat sormaması Alésan’ı kırabilirdi. “Sen nasılsın?”
“ Ben de iyiyim. İçecek bir şeyler ister misin?” Elaine onun bu muhabbeti inadına uzattığını anlamıştı. Konuya olan merakını içine atarak gayet sakin bir sesle cevap verdi.
“ Hayır, teşekkür ederim.” Bu cevabı vermesinde Alésan’ın önündeki tozlu bardaktaki kaymak birasının görüntüsü de etkili olmuştu. Alésan nihayet konuyu açmaya karar vermiş gibi görünüyordu. Önemli bir şey söyleyecekmiş gibi doğruldu. Önündeki kaymak birası bardağını kenara itti. Tam Alésan konuşmaya başlayacakken barmen yanlarında bitmişti. Pek de kibar olmayan bir sesle bardağa bakarak sordu:
“ Alayım mı?” Alésan sözünün kesilmesinden rahatsız olmuşçasına başını salladı.
“ Evet.” diye cevap verdi. Burası nezaket kurallarından nasibini almamış bir mekandı. Dolayısıyla teşekkürün de hiçbir kıymeti yoktu. Alésan barmenin uzaklaştığından emin olduktan sonra tekrar konuşmasına döndü. Şimdi yüzünde az önceki eğlenceli ifadesi değil, ciddi bir ifade vardı. Bu, gerçekten önemli bir şey söyleyeceği anlamına geliyordu.
“ Seni neden buraya çağırdığımı merak ediyorsundur.” Etmez miyim… diye düşündü Elaine fakat hiçbir şey söylemedi.
“ Elaine.” dedi kısık bir sesle. Elaine’in onu duyması için çaba sarf etmesi gerekiyordu. Çünkü hemen yanlarındaki masaya yeni birileri oturmuştu. “ Dükkana en son kitap gelmişti. Antika kitaplar…” Elaine hafızasını yokladı. Evet, geçen hafta. Pek de iç açıcı görünmeyen antika kitaplar. Hatırladığını belirtircesine başını evet anlamında salladı.
“ Geçen gün birini incelemek için elime aldım. Kitabın adı Karanlık Sanatlar Tarihi’ydi.” Elaine de kitabın adını duyar duymaz refleks olarak etrafını kolaçan etti. Domuz Kafası seherbazlardan endişe etmek için son yerdi gerçi. Buranın tüm müşterileri zaten dükkanlarının da müşterileriydi. Evet, Elaine o kitabı biliyordu. Onu en son Alésan’ın masasının üzerinde görmüştü.
“ İlk sayfayı açtım ve iki tane kağıt parçası buldum.” Elaine bir parça meraklanmıştı fakat bu kağıtların o kadar da önemli şeyler olduğunu zannetmiyordu. Sonuçta her kara büyü kitabının arasından birkaç not yazılmış kağıt parçaları çıktığı ortadaydı. Fakat eğer bu da öyle bir şey olsaydı Alésan’ın bu konuyu konuşmak üzere onu çağıracağını hiç zannetmiyordu. Sabırla Alésan’ın devam etmesini bekledi. Alésan ona olan biten her şeyi anlattı. Yazıların dilini çözemediğini, bir dil uzmanına gittiğini… Çözülemeyen bir dille yazılmış iki sayfa kağıt. İşte bu, Elaine’in ilgilisi fazlasıyla çekmişti. Aklından türlü türlü düşünceler geçiyordu. Bir karanlık sanatlar kitabının içine konulmuş esrarengiz iki kağıt parçası. Bu, kimin ilgisini çekmezdi ki? Alésan onu düşüncelerinden arındırarak konuşmasına devam etti.
“En sonunda, büyü yeteneği olan biriyle konuşmayı düşündüm. Bu işte tek başıma olmak istemiyorum Elaine… Eğer birlikte araştırmayı kabul edersen…” Elaine Alésan’ın yüzüne baktı. Bunu sorması bile hataydı. Elaine böyle bir şeyi nasıl reddedebilirdi ki? Onaylamaya gerek bile duymadı. Alésan zaten bu işte beraber olduklarını çoktan anlamış olmalıydı. Doğrudan Alésan’ın yüzüne baktı. Konuşması boyunca içinden geçirdiği her şeyi tek bir kelimeye sığdırdı.
“ Enteresan.” Fakat Alésan kesinlikle bundan daha fazlasını düşündüğünü anlamıştı. “ Sanırım yapmamız gereken ilk şey şu kağıtlarda ne yazdığını çözmek olacak. Kağıtlar yanında mı?”

Konu: Geri: Bilmece Perş. Ağus. 27, 2009 5:18 am

“Enteresan.” dedi Elaine. Ama sadece bunu düşünmediğini anlamak için zeki olmaya gerek yoktu.“ Sanırım yapmamız gereken ilk şey şu kağıtlarda ne yazdığını çözmek olacak. Kağıtlar yanında mı?” Elaine’in bu teklifini kabul edeceğini bilmesine rağmen çok mutlu olmuştu Alèsan.

“Evet.” dedi Alèsan. “Yanımda.” Etrafına son bir kez bakındıktan sonra yavaşça ilk kağıdı cüppesinden çıkardı. Masanın üstüne koyup Elaine’e doğru itti.

Tepkisini ölçmeye çalıştı. O da kesinlikle bu dili bilmiyordu. Tabi eğer bu bir dilse… “Bu ilk kağıttı.” dedi sakin bir tavır takınmaya çalışarak. Elaine ilgiyle kağıda bakıyordu. Sanki her milimetresini aklında tutmak istiyor gibiydi. Alèsan yavaşça ikinci kağıdı çıkardı.

Zaten anlaşılma açısından birbirinden pek farkı yoktu, ama yine de Elaine aynı ilgiyle ikinci kağıdı da inceledi.

“Evet?” dedi Alèsan. “Ne düşünüyorsun?”